1 DZIEŃ

- Zbiórka grupy przed wyjazdem w Szczecinie na ul. Sambora / miejsce postoju autokarów (ulica łącząca ul. Potulicką z ul. Kopernika)
- Sprawdzenie dokumentów i oznakowanie bagaży
- wydanie biletów lotniczych i dokumentów ubezpieczeniowych
omówienie warunków bezpieczeństwa podczas przejazdów, przelotów, i podczas realizacji programu
- Zorganizowany przejazd grupy autokarem ze Szczecina do Berlina (autokar na wyłączność biura podróży TRAVEL CENTER) /przejazd autokarem dodatkowo płatny /
- Odprawa paszportowa
- Przelot z BERLINA do BEJRUTU (z przesiadką w jednym z powrów europjskich)

UWAGA
Paszport nie może zawierać śladów pobytu w Izraelu (pieczątek, wpisów)
Paszport musi być ważny co najmniej 6 miesięcy od daty powrotu z Libanu.

LIBAN leży na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego. Nazwa kraju pochodzi od starego wyrazu semickiego „LUBNAN”, które oznacza „biały jak mleko” i odnosi się do szczytów górskich wznoszących się do wysokości 3083 m npm (najwyższy szczyt – Kornet el Sauda), przez niemal cały rok pokrytych śniegiem.

Historycznie i geograficznie nazwy Liban używano na oznaczenie łańcucha górskiego pomiędzy Tripoli a Tyrem, ciągnącego się wzdłuż wybrzeża morskiego. W 1918 roku Anglia i Francja, dzieląc się wpływami na Bliskim Wschodzie nadały tej nazwie sens polityczny. LIBAN to mozaika osiemnastu wspólnot religijnych i wyznaniowych. Część wyznaje islam, dzieląc się na sunnitów, szyitów oraz druzów, chociaż tych ostatnich w praktyce nic nie łączy z islamem. Inni należą do kościołów chrześcijańskich obrządku katolickiego: maronickiego, unickiego i ormiańsko – katolickiego oraz obrządku prawosławnego: greckiego i ormiańskiego.

W ŚWIECIE ARABSKIM TO WŁAŚNIE W LIBANIE ŻYJE NAJWYŻSZY ODSETEK CHRZEŚCIJAN I STANOWI OK. 40 % LUDNOŚCI. Spośród krajów tego regionu Liban jest krajem najzasobniejszym w źródła wody (płynie tu 15 rzek). Śródziemnomorski klimat Libanu stwarza dogodne warunki do uprawy drzew cytrusowych, figowych, drzew owocowych, winnej latorośli. Wysoko w górach zachowały się nieliczne drzewa cedrowe.

2 DZIEŃ

- Wcześnie rano przylot do Bejrutu, transfer do hotelu, zakwaterowanie

- Śniadanie. Przejazd na północ od Bejrutu (ok. 20 km), gdzie znajdują się wspaniałe JASKINIE JEITA – są to 2 połączone ze sobą jaskinie wapienne rozciągające się na długości ok. 9 km. Są to największe z libańskich jaskiń zbadanych przez speleologów i należą do najpiękniejszych jaskiń krasowych na świecie.

- W programie także przepłyniemy łodziami po poziomie dolnym, gdzie wartkie strumienie wody wyryły koryto w wapiennych skałach.

- Przejście trasą turystyczną ze wspaniałymi widokami

- Przejazd kolejka linową

- Zwiedzanie BEJRUTU – przejście tętniącym życiem bulwarem nadmorskim – CORNICHE. Sesja zdjęciowa na promenadzie przy punkcie widokowym GOŁĘBIE SKAŁY. Ulubioną atrakcją turystyczną jest GROTA PIGEONA chętnie fotografowana przez turystów.

- Spacer po odnowionym STARYM MIEŚCIE – DOWN TOWN, MUZEUM NARODOWE

- Odwiedzimy DEIR EL QAMAR – miejsce byłej siedziby rządu Libanu.

- Kolejnym etapem jest zwiedzanie bogato dekorowanego PAŁACU BEITEDINE – WIELKIEGO SERAJU – dawnej rezydencji tureckiego gubernatora. |Pałac BEITEDINE był wzniesiony w XVIII wieku przez włoskich architektów przy udziale najlepszych rzemieślników z Damaszku i Aleppo. Część pałacu stanowi obecnie letnią rezydencję prezydenta Libanu i nie jest udostępniona zwiedzającym. W miarę możliwości drogowych i czasowych sesja fotograficzna przy ZAMKU MOUSA

- Powrót do hotelu. Obiadokolacja i nocleg.

GROTA JEITA położona około 20 km na północ od Bejrutu. Składa się z dwóch części, położonych na dwóch poziomach, dobrze oświetlonych przez różnokolorowe reflektory, potęgujące efekt malowniczości różnorodnych form skalnych. Wyższą część groty, otwartą dla turystów w 1969 roku, zwiedza się pieszo, po wyznaczonych betonowych ścieżkach, dolną zaś (otwartą dla ruchu turystycznego w 1958 roku) opływa się łodzią. Grota stanowiła jedną z największych atrakcji turystycznych Libanu do wybuchu wojny domowej w 1975 roku. Po zakończeniu działań wojennych, Ministerstwo Turystyki Libanu sprowadziło z Niemiec firmę budowlaną, która dokonała renowacji zniszczonych elementów. Grota została ponownie otwarta dla ruchu turystycznego w 1995 roku. Niestety groty nie można fotografować ani filmować (aparaty i kamery należy zostawić przed wejściem w specjalnie do tego celu przygotowanych schowkach). Oczywiście na zewnątrz groty znajdują się sklepiki, w których można kupić wszystko na temat odwiedzanego obiektu, od widokówek po kolorowe albumy. Sama grota pozostawia niezapomniane wrażenie. Widoki do złudzenia przypominają mroczne krajobrazy z filmów science fiction.

3 DZIEŃ

- Śniadanie. Wyruszamy na północ od Bejrutu (ok. 85 km) aby odwiedzić TRYPOLIS – to drugie co do wielkości miasto w Libanie. Odbędziemy spacer wąskimi uliczkami starego miasta, zwrócimy uwagę na stary bazar, meczety z okresu mameluków oraz okresu otomańskiego, gdzie w sercu Medyny znajdowała się Katedra Marii Panny wybudowana przez Krzyżowców.

- POKRZYŻOWCOWY ZAMEK RAJMUNDA Z SAINT – GILLES jest jedną z głównych atrakcji Trypolisu. Jest to potężna XII wieczna forteca, skąd rozciąga się widok na znaczną część miasta.

- Warto zwrócić uwagę również na WIEŻĘ LWÓW (TOWER OF TE LIONS) – XV wieczną fortecę strzegącą w przeszłości wybrzeża przed przyjazdem Turków.

- BALAMAND – monastyr w rękach kościoła ortodoksyjnego od XVII wieku. Położony jest w dystrykcie AL – KURA w niedalekiej odległości od Trypolisu.

- RACHANA – wioska położona na południe od Trypolisu. WIOSKA – MUZEUM znana z rzeźb kamiennych, drewnianych, granitowych i metalowych. Dla zwiedzających jest to magiczne miejsce, robi niesamowite wrażenie, – jest to ŚWIĄTYNIA RZEŹBY W GÓRACH LIBANU.

- przejazd do hotelu, obiadokolacja i nocleg.

RACHANA – ŚWIĄTYNIA RZEŹBY W GÓRACH LIBANU

Mieszkańcy wioski Rachana nie muszą iść do galerii lub muzeum, aby obcować ze sztuką. Wystarczy, że wyjdą z domu.

RACHANA to niewielka, bo licząca zaledwie kilkuset mieszkańców wieś położona w górach północnego Libanu. Niewielka, ale piękna. Nic więc dziwnego, że trzej bracia – Michel, Alfred i Youssef Basbous – nie chcieli jej opuszczać. Dla każdego innego artysty zagrzebanie się w małej górskiej wsi oznaczałoby pogrzebanie marzeń o karierze. Ale nie dla braci Basbous. 60 lat temu przekształcili ukochaną wioskę w galerię sztuki na świeżym powietrzu i rozsławili na całym świecie.

Niezwykłą galerię zapoczątkował najstarszy z braci Michel, który marzył, by Rachana stała się wioską artystów. Michel studiował w L’Academie Libanaise de Beaux-Arts w Bejrucie, a potem w L’Ecole Superieure nationale de Beaux-Arts w Paryżu. Przez wiele lat był wykładowcą na Uniwersytecie Amerykańskim w Bejrucie. Po powrocie do rodzinnej wioski zaczął tworzyć galerię na świeżym powietrzu. Po jego śmierci , w 1994 roku Alfred zwołał we wsi międzynarodowe sympozjum dla rzeźbiarzy. Do małej górskiej wioski przyjechało 150 rzeźbiarzy z całego świata.

Obecnie w Rachanie znajduje się się siedziba Alfred Basbous Foundation i Michel Basbous Foundation. W budynkach tych znajdują się muzea, gromadzące kilkadziesiąt prac trzech braci: mniejsze rzeźby, głównie z granitu, marmuru, brązu i drewna, oraz wykonane węglem rysunki. Pozostałe rzeźby, a jest ich ponad 40, stoją na świeżym powietrzu – 12 miesięcy w roku. Galerią opiekuje się rodzina braci – niezwykle gościnni ludzie, którzy chętnie przygarniają i oprowadzają po muzeum i po galerii duszyczki błąkające się po górach.

4 DZIEŃ

- Śniadanie. Wyjazd w kierunku ANNAYA – wieś ta jest znanym chrześcijańskim centrum pielgrzymkowym ze względu na znajdujące się w miejscowym monastyrze maronickim relikwie ŚW. CHERBELA MAKHLOUFA (do dnia dzisiejszego zarejestrowano ponad 23 tysiące cudownych uzdrowień w tym miejscu.

- przejazd do JRABTA – miejsca kultu ŚW. RAFKI (RIFKA). Św. Rafka za życia doznawała wielkich cierpień. Doświadczona była ślepotą, bolesną amputacją oczu, silnymi bólami a także paraliżem. Dlatego też jest patronką osób przewlekle chorych m.in. na raka, którym wyprasza skutecznie troski uzdrowienia.

- Przejazd do ANNAYA jest bardzo malowniczy, droga często prowadzi wśród nisko zawieszonych chmur. Fotograficzne pola oliwek, przyjaźnie nastawieni Libańczycy, wspaniałe krajobrazy, bujna roślinność – sprzyjają, że przejazd nie jest monotonny.

- ANNAYA – przyciąga obecnie pielgrzymki z całego świata. Pod względem liczby odwiedzających, Annaya już dawno zdystansowała DOLINĘ KADISHA. Jest także popularnym miejscem wycieczek samych Libańczyków. Jako „żyjące” sanktuarium przyciąga wiernych podobnie jak nasza Jasna Góra. Libańczycy chętnie odwiedzają to miejsce, kupując obrazy z wizerunkiem św. Charbela.

- Przejazd do Bejrutu, powrót do hotelu, obiadokolacja i nocleg.

Święty Charbel

Za życia Charbel Makhlouf, a właściwie Jusuf Antun Machluf był pobożnym, szukającym odosobnienia mnichem żyjącym w położonym wysoko w górach klasztorze w okolicach Annaya. Jak to się stało, że wycofany z życia mnich podbił serca katolików na całym świecie, a dziś do jego sanktuarium pielgrzymują dziesiątki tysięcy wiernych?

Dzieciństwo

Święty Charbel Makhlouf urodził się w rejonie Doliny Qadisha, a dokładnie we wiosce Bqaa Kafra, położonej niedaleko stolicy regionu, Bcharre. Dzieciństwo Charbela było dość burzliwe. Jego rodzice, gorliwi katolicy obrządku maronickiego, trudnili się pracą na roli. Jusuf, a po polsku Józef Makhlouf, miał czworo starszego rodzeństwa. Już w wieku 3 lat młody Józef stracił ojca. Matka szybko powtórnie wyszła za mąż, a kilka lat później ojczym Charbela awansował na proboszcza parafii maronickiej (księży maronitów nie obowiązuje celibat). Charbel wraz z rodzeństwem pozostał w domu rodzinnym pod opieką wujka i rodziny ze strony ojca. Pomimo braku ojca, a także w pewien sposób nieobecności matki, Charbel był dzieckiem wesołym, pobożnym i bystrym. W szkole przyklasztornej nauczył się języka arabskiego i syryjskiego, używanego w liturgii maronickiej. Od najmłodszych lat Charbel przejawiał skłonność do medytacji i modlitwy – wypasając jako dziecko owce zachodził do pobliskiej groty, aby kontemplować wizerunek Matki Bożej.

Życie zakonne

W roku 1851, a zatem w wieku 23 lat, Józef Makhlouf wstąpił do klasztoru. Po dwóch latach złożył śluby zakonne przyjmując imię Charbel, co znaczy „Pomazaniec Boży”. Już jako zakonnik podjął studnia teologiczne pod kierunkiem ojca duchownego Nimatullaha Kassaba, ascety i filozofa. Ten późniejszy święty zafascynował Charbela, zaszczepiając w nim upodobanie do ascezy. W klasztorze w Annaya zakonnik spędził 16 lat, będąc świadkiem przemocy jaka rozpętała się w Libanie w latach 60 XIX wieku, kiedy to fundamentaliści muzułmańscy dokonywali rzezi na chrześcijanach. Część z prześladowanych znalazła schronienie w klasztorze Annaya, Charbel pomagał opiekować się ocalałymi. W czasie pobytu w klasztorze Charbelowi przypisuje się pierwsze uzdrowienia, jak uleczenie chorego na tyfus chłopca o imieniu Najib Beik Al-Khoury, czy uwolnienie od choroby psychicznej mężczyzny z miejscowości Ehmej. Wstawiennictwu Charbela przypisuje się też uratowanie plonów przed szarańczą, która obległa pola uprawne w okolicy Annaya.

Pustelnia

Święty Charbel nieustannie doskonalił się w modlitwie i ascezie. Po 16 latach spędzonych w klasztorze uzyskał zgodę na przenosiny do eremu Świętych Piotra i Pawła, gdzie zamieszkał z trzema współbraćmi. Jego cela miała tylko 6 mkw powierzchni, zakonnik pod habitem nosił włosienicę, spał kilka godzin na dobę na twardej ziemi i przyjmował tylko jeden, bezmięsny posiłek dziennie. Większą część dnia Charbel spędzał na pracy fizycznej w polu, modlitwie i medytacji. Codziennie odprawiał Mszę Świętą, nocą rozważał teksty Pisma Świętego i odmawiał różaniec. Największe zaskoczenie budzi bezwarunkowe posłuszeństwo Charbela względem reguł monastycznych. Nie opuścił on nigdy pustelni bez zgody przełożonego. Kiedyś poprosił przeora o chustkę do nosa. Ten zdziwiony zapytał, czemu nie wziął sobie jednej z wielu, jakie przynosili mu ludzie w prezencie. Charbel odparł, że bez zgody przełożonego nie przyjął nigdy żadnej rzeczy. W takiej rezygnacji z samego siebie, z dóbr doczesnych, Charbel spędził 23 lata. Dnia 23 grudnia 1898 roku doznał udaru mózgu podczas odprawianej Mszy i kilka dni później, 24 grudnia umarł. Współbracia pochowali Charbela według reguł zakonnych, we wspólnym grobie, bez trumny, jak ubogiego mnicha.

Niesamowitości po pogrzebie

Od tego momentu zaczynają się dziać rzeczy przynajmniej niecodzienne. Początkowo nad grobem zakonnika daje się zauważyć światło, utrzymujące się przez 45 dni po pogrzebie. Tłumy chrześcijan przychodzą do grobu, aby zobaczyć na własne oczy to niecodzienne zjawisko. Patriarcha maronitów nakazuje ekshumację. Po wyjęciu ciała z grobu lekarze znajdują je w nienaruszonym stanie, elastyczne i ciepłe jak u żyjącego człowieka. Ciało wydziela dziwny płyn nieznanego pochodzenia. Po umyciu ciała, zostaje ono złożone w drewnianej trumnie w pomieszczeniach klasztornych.  Zakonnicy co 2 tygodnie muszą zmieniać ubranie zmarłego, z którego ciała ciągle sączy się niezidentyfikowany płyn. Do klasztoru zaczynają napływać tysiące wiernych. Przybywający do miejsca pochówku pielgrzymi zaświadczają, że ich prośby zaskakująco często zostają wysłuchane. Wstawiennictwo Charbela ma mieć wyjątkową moc, liczba odwiedzających pustelnię w Annaya zwiększa się z każdym miesiącem. W 1950 roku, po 52 latach od śmierci Charbela, płyn z jego ciała ciągle się wydziela. Przeprowadzona jest kolejna ekshumacja, komisja stwierdza, że ciało dalej znajduje się w stanie dobrym i ciągle wydziela płyn. Naukowcy nie potrafią racjonalnie wytłumaczyć tego zjawiska. W tym samym roku do świątyni Annaya przybywa grupa włoskich zakonników, chcących pomodlić się przy grobie libańskiego eremity. Na koniec wizyty robią sobie pamiątkowe zdjęcie. Po powrocie do domu i wywołaniu zdjęć, na jednym z nich dostrzegają obcego mężczyznę. Wracają do Libanu i identyfikują obcego jako Charbela. Za życia Charbelowi, prostemu mnichowi, nie zrobiono żadnego zdjęcia. Jedynym portretem, wykorzystanym później w procesie beatyfikacyjnym, jest zdjęcie zrobione już po jego śmierci. Wizerunek ten jest niesamowicie popularny w Libanie – obrazki z Charbelem znajdziemy na szybach samochodów, na brelokach przy kluczach, na ścianach domów… W hierarchii ważności w Libanie Charbel niczym nie ustępuje Marii i Jezusowi.

 

5 DZIEŃ

- Śniadanie. Przejazd do BYBLOS (ok. 40 km od Bejrutu)- najwspanialszego niegdyś portu fenickiego eksportującego drewno cedrowe do Egiptu. Na listę UNESCO są wpisane: mury obronne, stare miasto, kościół św. Jana, Zamek pokrzyżowcowy, fenicka świątynia, teatr rzymski. Prace wykopaliskowe prowadzone na terenie dzisiejszej miejscowości pozwalają odsłonić wiele antycznych zabytków. Według archeologów miejsce to było zamieszkane przez ludzi już 7000 lat temu. Do pierwszego tysiąclecia przed naszą erą było jednym z głównych ośrodków miejskich i portów handlowych Fenicjan.

- przejazd nad piękną ZATOKĄ JOUNIECH, gdzie wijącą drogą, serpentynami wjedziemy na WZGÓRZE HARISSA (620 m. Npm). Warto wjechać chociażby dla pięknych widoków i spojrzenia na Bejrut z lotu ptaka. Wzgórze Harissa jest bardzo ważnym ośrodkiem pielgrzymowania chrześcijan Libańskich. Miejsce rozwiniętego kultu maryjnego.

- SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ PANI LIBANU stoi na górskim szczycie wznoszącym się nad Dżuniją, z którą łączy je kolejka gondolowa. Charakterystycznym elementem krajobrazu jest biały posąg Najświętszej Maryi Panny. Wewnątrz bazy statui znajduje się mała kaplica. Tuż obok stoi współczesna monumentalna katedra maronicka (115 m długości, 67 m szerokości, a jej kopuła wznosi się 62 m nad ziemią).

- W pobliżu są również kościoły innych wyznań: m.in.: melchicka bazylika Św. Pawła wybudowana w stylu bizantyjskim w latach 1947 – 1962.

- Niedaleko sanktuarium w Harissie znajduje się nuncjatura apostolska w Libanie, jak również rezydencje patriarchów katolickich kościołów wschodnich: maronickiego, ormiańskiego, syriackiego, melchickiego.

- 10 maja 1997 roku sanktuarium w Harissie odwiedził Jan Paweł II podczas swojej podróży apostolskiej do Libanu

- W późnych godzinach popołudniowych powrót do hotelu, obiadokolacja i nocleg.

6 DZIEŃ

- Śniadanie. Wczesny wyjazd do SŁYNNEJ DOLINY BEEKA znanej ze wspaniałych pozostałości antycznych ruin. Dolina położona jest między żyznymi pasmami górskimi LIBANU I ANTYLIBANU. Najbardziej znanym miejscem archeologicznym jest BAALBEK – centrum kultu starosemiciego BOGA BALLA.

- na uwagę zasługuje gigantyczna ŚWIĄTYNIA JOWISZA, ŚWIĄTYNIA BACHUSA oraz OKRĄGŁA ŚWIĄTYNIA WENUS. W całym kompleksie świątynnym BAALBEK występuje wielkie bogactwo form architektonicznych i rzeźbiarskich.

- przejazd do AJNAR – miasta wzniesionego za czasów Umajadów w 705 r n.e. Na listę UNESCO trafił w 1998 roku, pomimo zniszczeń, do czasów dzisiejszych zachował się oryginalny układ miasta

- przejazd w kierunku KSARA – miasta, które już przez Rzymian wykorzystywane było do produkcji wina ze względu na walory Doliny Beeka i możliwość uprawiania winorośli. Odpowiednia ilość słońca, wilgotność oraz specyficzne warunki powodują, że wino staje się wyjątkowe. Możliwość odwiedzenia starej winiarni, degustacji oraz zakup wina.

- W „wesołych” nastrojach powrót do Bejrutu, obiadokolacja i nocleg.

BAALBEK w starożytności było miejscem kultu fenickiego boga – słońce Baala. Przez Greków miasto nazwane było Heliopolis i należało do najpiękniejszych miast hellenistycznych. Kiedy miasto stało się rzymską kolonią było głównym ośrodkiem kultu triady bogów: Jowisza, Wenus i Bachusa. Po przyjeździe do Baalbek najpierw oglądamy dawny kamieniołom, w którym były obrabiane bloki kamienne używane do budowy świątyń. Jest tam kamienny monolityczny blok, uważany za największy obrobiony blok kamienny na świecie, ważący ponad 1000 ton.. Budowę Wielkiej Świątyni Jowisza ukończono ok. 60 roku. Kompleks Wielkiej Świątyni składa się z czterech części: monumentalnego wejścia czyli Propylei, Dziedzińca Sześciokątnego, Wielkiego Dziedzińca o wymiarach 134 x 112 metrów z ołtarzem ofiarnym oraz ze świątyni właściwej. Do świątyni prowadziły monumentalne schody. Podstawę ułożono z bloków kamiennych, największych jakie kiedykolwiek obrobiono. Obok Wielkiej Świątyni Jowisza znajduje się wyjątkowo dobrze zachowana świątynia Bachusa, nazywana w czasach rzymskich „małą świątynią”. Natomiast okrągła świątynia Wenus zbudowana około 250 roku znajduje się obok głównego terenu wykopalisk. Kompleks świątynny w Baalbek zaskakuje swą monumentalnością zarówno całości jak i jego elementów. Występuje tu wielkie bogactwo form architektonicznych i dekoracji rzeźbiarskiej o motywach klasycznych i orientalnych. Obiekt wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1984 r.

7 DZIEŃ

- Śniadanie. Wczesny przejazd z Bejrutu na północ kraju, do słynnych LIBAŃSKICH LASÓW CEDROWYCH, skąd już KRÓL SALOMON czerpał budulec do wznoszenia świątyń i pałaców. Do dziś w cieniu zbocza ES – SAVAD rosną okazałe drzewa cedrowe.

- Na trasie zwiedzania miasteczka BASZARRA (BACHARRE) – jest to miejsce wkomponowane w najpiękniejszy krajobraz Libanu. Urodził się tutaj KHALIL GIBRANA, najważniejsza postać libańskiej literatury, autor poetyckiego bestselleru pod tytułem „PROROK”.

- Wyjazd do ŚWIĘTEJ DOLINY – WADI KADISHA, która służyła maronitom za schronienie w czasach otomańskich. Całość pod opieką UNESCO

- podczas przejazdu W DOLINIE KADISHA zobaczymy MONASTYR ŚW. ANTONIEGO I IZAJASZA. Wokół klasztoru rozciąga się piękna panorama na dolinę i lasy cedrowe.

- powrót do hotelu w Bejrucie, obiadokolacja i nocleg.

CEDRY – drzewa, z których słynął przed wiekami Liban, jako doskonały budulec do budowy statków i świątyń. W starożytności, wraz z sosnami, cyprysami i dębami porastał większość zboczy Gór Libanu. Ich intensywna eksploatacja rozpoczęła się w III tysiącleciu p.n.e. Z czasem zostały wycięte na terenie niemal całego kraju. Fenicjanie używali drzewa cedrowego do budowy swojej kupieckiej floty. Król Salomon zamówił olbrzymie ilości drewna razem z architektami i budowniczymi od króla Hirama z Tyru, do budowy świątyni w Jerozolimie. Kolejni najeźdźcy, Asyryjczycy, Babilończycy, Persowie wysyłali ekspedycje w Góry Libanu, które dokonywały wyrębów lasów na masową skalę. Również w czasach nowożytnych, najpierw Turcy Osmańscy w XIX wieku, a następnie Brytyjczycy w czasie II wojny światowej wycinali lasy cedrowe przeznaczając drewno na podkłady kolejowe na trasie Trypolis – Haifa. Obecnie cedry znajdują się w Górach Libanu, głownie w okolicy osady turystycznej LES CEDRAS, gdzie stanowią rezerwat przyrody, złożony z kilkudziesięciu drzew. Niedaleko rezerwatu cedrów znajduje się znany ośrodek narciarstwa (na wysokości 2066 m n.p.m.), chętnie odwiedzany zima przez miłośników białego szaleństwa. Cedr jest symbolem Libanu, znajduje się między innymi na fladze tego kraju.

8 DZIEŃ

- Śniadanie. Wyjazd na malownicze południe kraju, nad wybrzeże Morza Śródziemnego, zwiedzanie pozostałości najważniejszych miast fenickich SAIDY (SYDONU) i TYRU. Są to miasta biblijne, w których nauczał Jezus. Stanowią część ZIEMI ŚWIĘTEJ.

- TYR – ruiny starożytnej nekropolii, termy, największy na terytorium Cesarstwa Rzymskiego HIPODROM, ulice kolumnowe

- w SAIDZIE zobaczymy zamek morski krzyżowców, targ, odnowione uliczki żydowskie, pałac rodziny Debbane.

- Przejazd do MAGHDOUCHE. Znajduje się tutaj znane libańskie sanktuarium maryjne. Tradycja mówi, że gdy Jezus przybył w te okolice, wraz z innymi kobietami towarzyszyła mu Maryja. Ponieważ nie mogła wejść do Sydonu ze względu na jego kannejski i pogański charakter, oraz że było zamknięte dla Kobiet Izraela, oczekiwała w grocie na modlitwach i medytacjach, czekając na powrót Jezusa i jego uczniów. Grota ta stała się miejscem modlitwy pierwszych chrześcijan, a od czasów KONSTANTYNA WIELKIEGO – SANKTUARIUM PANI CZEKAJĄCEJ.

- Późnym popołudniem powrót do Bejrutu. Kolacja.

- Przejazd na lotnisko. Postój przy promenadzie w centrum miasta. Nocna sesja fotograficzna przy punkcie widokowym „Gołębie Skały”.

SAIDA – położona 48 km na południe od Bejrutu, w starożytności była jednym z najważniejszych ,miast fenickich. Główną atrakcją Saidy jest obecnie Zamek na wodzie (Water Castle ), wzniesiony na wysepce oddalonej o kilkadziesiąt metrów od brzegu. W okresie średniowiecza wchodził on w skład fortyfikacji i zamków wybudowanych przez krzyżowców strzegących Ziemi Świętej w okresie krucjat. Droga do zamku wiedzie kamiennym mostem wybudowanym przez Arabów w późniejszych wiekach.

Miejscem wartym zobaczenia jest również orientalny targ wkomponowany między innymi w ulice starego miasta.

TYR – kolejne miasto założone w starożytności przez Fenicjan. Stąd przesyłane było królowi Salomonowi słynne libańskie drzewo cedrowe, przeznaczone do budowy świątyni w Jerozolimie.

9 DZIEŃ

- Wczesny przyjazd na lotnisko w Bejrucie.
- dokładne sprawdzenie bagaży i dokumentów
- Odprawa paszportowo – celna
- Przelot z BEJRUTU do BERLINA (z przesiadką w jednymz portów europejskich)
- Sprawdzenie dokumentów i bagaży
- Zorganizowany przejazd grupy autokarem z Berlina do Szczecina.
/przejazd autokarem dodatkowo płatny /
- przyjazd grupy do Szczecina (na ul. Sambora) w godzinach popołudniowych
- zakończenie wycieczki